ඔබගේ නාමය සදා අමරණීයයි.... A Tribute to Yash Chopra

මීට දින දෙකකට පෙර මම මගේ පාසල් කාලේ මිතුරියකට හා මගේ ඥාති සොහොයුරියට නොවැම්බර් මාසේ නිකුත් වෙන්න නියමිත Jab Tak Hai Jaan හින්දි චිත්‍රපටිය බලන්න යමු කියා කෙටි පණිවිඩ දෙකක් යැව්වෙමි. එහෙත් ඊයේ හැන්දෑවේ හදිසියෙන් වාගේ මම මගේ Twitter Timeline එක බලද්දි මුලු Timeline එකේම තිබුනේ මම හීනෙකින් වත් හිතපු නැති දෙයකි.

"RIP Yash Chopra"

යශ් චොප්රා කියන්නේ හින්දි සිනමාවේ King of Romance යන අනවර්ත නාමයෙන් හැඳින්වූ දැවැන්ත චිත්‍රපටි ‍රැසක් අධ්‍යක්ෂනය හා නිශ්පාදනය කල සිනමාවේදියකි. චිත්‍රපටි වල සහයකයෙකුව සිට ආරම්බ කල ගමන තමන් විසින්ම දිරියෙන් ජීවිතය ජය ගෙන ඔහු අද ඉන්දියාවේ දැවැන්තම චිත්‍රපටි නිශ්පාදන සමාගම Yash Raj Films පිහිටවූවේය. Daag, Deewar, Kabhi Kabhi, Trishul, Silsila, Chandani , Darr, Dil Toh Paagal Hai, Veer-Zaara වැනි දැවැන්ත චිත්‍රපටි ‍රැසක් අධ්‍යක්ශණය කල ඔහු Dilwale Dulhania Le Jayenge, Hum Tum, Dhoom, Salaam Namaste, Chak De India, Rab Ne Bana Di Jodi , Ek Tha Tiger වැනි අතිශය ජනප්‍රිය චිත්‍රපටි ‍රැසක් නිශ්පාදනය කලේය.

 එලෙසම Amithab Bachchan, Shahrukh Khan වැනි ජනප්‍රිය නළුවන්ගේ සිනමා ගමන අතිශය සාර්ථක දිශාවකට වෙනස් කිරීමට ඔහු සමත් වූවේය. Filmfare, Padma Bhushan, BAFTA වැනි සම්මාන ‍රැසකින් පිදුම් ලද ඔහු තමන් අධ්‍යක්ශනය කරන අවසාන චිත්‍රපටිය ලෙස ලබන මාසේ නිකුත් වෙන්න නියමිත Jab Tak Hai Jaan නම් කලේය. එහෙත් මෙම චිත්‍රපටිය ඔහුගේ ජීවිතයේ නිර්මාණය කල අවසාන චිත්‍රපටිය වන බවට කවුරුන්වත් සිතුවේ නැත. මම ආසාවෙන් රසවින්ද චිත්‍රපටිවලින් වැඩි ප්‍රමාණයක් ඔහු දායක වූ ඒවාය. ජීවිතයෙන් සමුගන්නා විට අසූ හැවිරිදි වුවද හදවතින් ඔහු තරුණයකුම විය. මන්ද ඔහු නිර්මාණය කල සෑම චිත්‍රපටිය තරුණ පරම්පරාව ආදරයෙන් වැළඳ ගත්තේය. 

ඔහු ඉන්දියානුවකු වුවත් ශ්‍රී ලාංකික හින්දි චිත්‍රපටි රසිකයන් වන අපට ඔහුගේ චිත්‍රපටි හදවතින්ම සමීප වුවේය. යශ් චොප්රා සිනමාවේදියාණනි, සිනමා ලෝකයට ඔබගේ නාමය සදා අමරණීයයි.

1932-2012

පොත් ප්‍රදර්ශනය

හුඟ කාලෙකට පස්සේ පෝස්ට් එකක් ලියන්න වෙලාව හම්බවුනා. ගිය සතියේ විභාගයක් තිබුන නිසා ගිය මාසේම පෝස්ට් එකක් ලියන්න හිතුනේ නෑ. කොහොම හරි මම අද ලියන්නේ මේ පාර B.M.I.C.H එකේ තිබුන පොත් ප්‍රදර්ශනය ගැනයි. මම පොත් ප්‍රදර්ශනයට ගියේ 19 වනදා හවස් වෙලා. මේ ගියේ පස් වෙනි වතාවට මට මතක විදිහට. ඒ ගියත් මේපාර මට පොත් ගන්න හිතුනේ නෑ. පුදුමයි ඒත් ඇත්තයි. මම ගන්න හිතාගෙන ගියපු පොත් ඇරෙන්න වෙන කිසිම පොතක් හිතට ඇල්ලුවේ නෑ.
උදාහරණයක් විදිහට මේ පාර සරසවි Stall එකට ගියාට මට එතන කිසිම පොතක් හිතට ඇල්ලුවේ නෑ. ඒත් මගේ තියෙන මෝඩ කමටද, ආඩම්බර කමටද මන්දා මම ලස්සනට තිබ්බ පොත් හතරක් අරගත්තා. ඔක්කොම එකම විදිහේ නිසා එකම ගාන වෙන්න කියලා හිතාගෙන එකක විතරක් ගාන බලලා තාත්තාට දුන්නා. තාත්තා සල්ලි ගෙවලා මූණ අමුතු කරන ආවහම මට හිතුනා මොකක් හරි දෙයක් වෙලා ඇති කියලා. ගෙදර ඇවිත් ගාන බැලුවහම මට තරු පෙනුනා. ඒ මදිවට ගත්ත පොත් එකම series එකේ පොත් හතරක් කියලා කලබලේට ගත්තට ඒක එහෙමත් නෙමේ. බැරිම තැන ඒ ගත්ත පොත් හතරෙන් තුනක් විකුණන්න බැලුවට ගන්න කවුරුත් ඉදිරිපත් වුනෙත් නෑ. :(

Key of Knowledge, Dance of Gods, Key of Light,Morrigan's Cross - Nora Roberts

ඔය පොත් හතරට අමතරව මම පොත් ටිකක් ගත්තා. තාම නම් එකක් වත් කියවන්න ගත්තේ නෑ . ඔයාලත් බලන්නකෝ.

Diary of a wimpy kid 2,4,5,6 - Jeff Kinny
The Hobbit - Tolkien
ඇලන් ක්වාටමන්ගේ වීර චාරිකාව - හෙන්රි රයිඩර් හැගාඩ්, මර උගුල - Translated by Chandana Mendis 
හරි පුදුම ඉස්කෝලේ - Tetsuko Kuroyangi (Translation)
පිස්සු ගෙදර ඇත්තෝ - Roald Dahl (Translation)
දුගඳ මාමා - Roald Dahl (Translation)
විත්යාගේ ලමාවිය - නිකොලායි නොසොව් (Translation)
මාපිය සෙනහස - රුවීම් පියර්මන් (Translation)
පිපී - Asted Lindgren (Translation) 

ඔයාලත් පොත් ප්‍රදර්ශනේට ගියානම් ගත්ත පොත් වල නම් පහල එකකින් සටහන් කරන්න අමතක කරන්න එපා :)

ප.ලි- මම ගත්ත පොත් සමහර එවා ළමයින්ගේ පොත් තමයි. ඒකට හේතුව මට නංගි කෙනෙක් ඉන්න නිසා ඒ පොත් ගන්න වෙනවා. අනික මමත් ළමයින්ගේ පොත් කියවන්න වැඩියෙන් කැමතියි :)

සෙල්ලම ලෙල්ලම

"ඒයි චමිඳු, මට වතුර එකක් අරන් එනවා"

"චමිඳු, මගේ ඇඳුම් ටික වැලට දානවා"

පුංචි චමිඳුට මෙලෙස ඇසෙන වාර දිනකට නොගිණිය තරම්ය. තවමත් 2 වසරේ ඉගෙන ගන්න ඔහුට මෙලෙස අණ කිරීම් කරනු ලබන්නේ ඔහුගේම එක්කුස උපන් අක්කා හා අයියාය. චමිඳු මේ සියලු දේ කරබාගෙන ඔහුට පවරන සියලු දේ කරන්නේය. ඔහුගේ අක්කාගේ හා අයියාගේ මෙම අණ කිරීම් යන්තම් හෝ නවතින්නේ එතෙර සිටින ඔවුන්ගේ පියා ගෙදර පැමිණ සිටින කාලයේ පමණි. ඔවුන්ගේ මවගේ කීමටවත් චමිඳුට මේ පවරන වැඩ නවතින්නේ නැත.

 එක් දිනක ඔවුන්ගේ සීයා ඔවුන් බලන්නට පැමිණියේය. ඒත් සීයාගේ පැමිණීම නිසා වැඩිපුරම කෝපයෙන් සිටියේ චමිඳුගේ අක්කා හා අයියාය. ඒ සීයා චමිඳුට වැඩිපුර ලෙන්ගතු කමක් දැක්වූ නිසාත් පුංචි චමිඳු සීයා සමඟම කාලය ගත කිරීමට කැමතිත් නිසාය. සීයා බුලත් විටක් සපමින් චමිඳුට කතා කියා දුන්නේය, දාං ඇදීමට කියා දුන්නේය. දින කිහිපයක් සීයා ඔවුන් සමඟ නතර වීමට පැමිණි නිසා, චමිඳුගේ අක්කාත් අයියාත් වෙනදාට චමිඳුට කියා කරගන්නා වැඩ තමන් විසින්ම කර ගත යුතු වූ නිසා චමිඳුට පාඩමක් උගන්නන්නට හිතා ගත්‍‍තෝය. මේ අතරේ චමිඳුගේ අයියාට කදිම අදහසක් පහල විය. 

ඔහු සීයා කන බුලත් විටක් හොර රහසේ ගෙන ඊට දුන්කොල හා හුණු වැඩිපුර දමා සෑදුවේය. ඊට පසු ඔහු පුංචි චමිඳුට සීයා වත්ත පහලට ගිය වෙලාවක් බලා තමන් ලඟට ගෙන්වාගෙන බුලත් විටක් කන්න යැයි කීවේය. සීයා විසින් කිසිදාක තමන්ට බුලත් කන්නට නොදුන් බැවින් ඊට ආසවෙන් බුලත් විටින් කෑල්ලක් කෑවේය. ඒත් අසරණ චමිඳු ඒ බුලත් විට ඔහුව මත් කරන්නට දුන් වගක් නොදත්තේය. බුලත් කෑ චමිඳුට ඔහුගේ අයියා අල්ලන සෙල්ලම් කරන්නට එන්න කීවේය. ඊට කැමති වූ චමිඳු තමන්ගේ අයියා සමඟ සෙල්ලම් කිරීමට මිදුලට දිව්වේය. එහෙත් ඔහු මත්වී සිටි නිසා දිව්වේ බේබද්දෙක් මෙනි. චමිඳු දුවන අයුරු දු‍ටු ඔහුගේ අක්කාද අයියා සමඟ එකතු වී චමිඳුට තව හයියෙන් දුවන්න යැයි කියමින් දුවන අයුරු බලා විනෝද විය. ඒත් අසරණ චමිඳු ටික වෙලාවකින් ඇද වැ‍ටුනේය. 

සෙල්ලම ලෙල්ලම වී ඇති බව දැන ගත් චමිඳුගේ අක්කා හා අයියා ඔවුන්ගේ කාමර වල සැඟවුනෝය. වත්ත පහල සිට ආ සීයා බිම ඈද වැටී සිටි චමිඳුව දැක භීතිය පත් විය. සීයා වතුර ටිකක් ඉස ටික වෙලාවකින් සිහිය ආ චමිඳු සිදුවූ දේ පැවසුවේය. එදායින් පසු පුංචි චමිඳුට අක්කාවත් අයියාවත් වැඩ නොපැවරවිය.

(නිර්මාණයක් පමනි)

ප.ලි: මේ මාගේ පලමු කතාවයි. අදහස්, යෝජනා, චෝදනා පහතින් පලකරන්න. ස්තූතියි.

ඉගනීමේ අගය

ඊයේ මම මගේ පරණ පොත් තියෙන පෙට්ටි වගයක් අවුස්සද්දි මට මගේ 7 වසර සිංහල රචනා පොත හම්බ වුනා. එතකොට මම දැක්කා ඒකේ මම ලියලා තිබ්බ රචනා අතරින් මට තාමත් හොඳට මතක රචනාවක්. මාතෘකාව "ඉගෙනීමේ අගය". මේ රචනාව මම මුලින් ලිව්වේ ඒ කාලේ උදේට පන්තියේ නම් පිලිවෙලට එක්කෙනෙක්ට කතාවක් හරි කවියක් හරි කියන්න ඕනේ කියලා නීතියක් තිබුන නිසා ඒකට කතාවක් විදිහටයි. මගේ නම මුල් 5 දෙනා අතර තිබුන නිසා මට හැම වාරේම මුලින් තමයි කතාව පවත්තන්න තිබ්බේ. ඉතින් මම කතාව පාඩම් කරලා පලවෙනි වාරේ මට අදාල දවසට කතාව පැවැත්තුවා. ඊට පස්සේ ඊලඟ වාරේ මගේ කතාව වුනේත් ඒකමයි. තුන් වෙනි වාරේත් එහෙම්මයි. අපේ පන්ති භාර මිස් ම තමයි සිංහල ඉගැන්නුවේ. ඒත් මිස්ට මතක තිබ්බේ නෑ මම මේ එකම දේ හැම වාරේම කියනවා කියලා. ඒත් මගේ යාළුවන්ට තේරුනා මම කරන හොර වැඩේ මොකද්ද කියලා. ඒත් එයාලා ඒකට මොකුත් කරන්න ගියේ නෑ. ( හොඳ වෙලාවට ) . අන්තිමට මම මේ රචනාවම අන්තිම වාර විභාගේ රචනාවටත් ලියලා තිබුනා. ඉතින් ප්‍රශ්න පත්තරේ බලපු මිස් මට කිව්වා මේ රචනාව හොඳ නම් මදි කියලා. ඒ වෙලාවේ මට හිතුනා මිස් ඕක කතාව මුලින්ම කියද්දිම කිව්වනම් ඉවරයිනේ කියලා.

මේ තියෙන්නේ ඒ රචනාව ;

ඉගනීමේ අගය

ලොව උපන් සෑම කෙනෙකුටම යම් කිසි ඉගෙනීමක් අවශ්‍යයි. ඒ සඳහා දහම් පාසලෙන් හා පාසලෙන් අපි ඉගෙනුම ලබමු. දහම් පාසලෙන් අපි හොඳ සාරධර්ම හා බෞද්ධ සිරිත් විරිත් ඉගෙන ගනිමු. අපිට පාසලෙන් විශය හා ප්‍රායෝගික දැනුම මෙන්ම හොඳ විනයක් යටතේ ජීවිතය හැඩ ගැස්වීමටද පුරුදු කරයි.

පාසලේදී ගුරුවරුන්ට කීකරු වීම, ඇහුම්කන් දීම හා එදිනෙදා වැඩ එදිනෙදාම කිරීම යන පුරුදු අප තුල වර්ධනය කරගත යුතුයි.අපි අපේ දැනුම පොතපතින් පමණක් නොව පුවත්පත් වලින්, රූපවාහිනියෙන්, ගුවන් විදුලියෙන් හා සඟරා වලින් අපගේ දැනුම වර්ධනය වේ.

වර්තමානයේ ලොව ජීවත් වීමට ‍රැකියාවක් අවශ්‍යයි. ‍රැකියාවක් කිරීමට ඉගෙනීම අවශ්‍යයි. අපිත් හොඳට ඉගෙනගෙන රටට බරක් නොවී රටට සේවය කරන යහපත් පුරවැසියෙකු වීමට උත්සහ ගනිමු.

ප.ලි: වාර විභාගෙට මම මීට වඩා ලියන්න ඇති. මොකද මෙතන වචන ගාන අඩුයිනේ

මගේ උපන්දිනේ වෙනස් කරපු හැටි

මම කෙලින්ම කතාව කියන්නම්. මේ කාලේ මම ඉගෙන ගත්තේ ඉස්කෝලේ 9 වසරේ. අද වගේම ඒ දවස් වලත් හින්දි ‍Film වලටයි ඒ නළු නිලියන් ගැනයි පිස්සුවක් තිබුණා. ඒත් ඔය කාලේ මගේ Computer එකට Internet Connection එකක් තිබුනේ නෑ. ඒක නිසා හින්දි ‍Film ගැන නළු නිලියෝ ගැන විස්තර එකතු කරේ පත්තර වලින්. ඉතින් ඔය පත්තර වල විස්තර වලට අමතරව වෙන විදිහකින් විස්තර ලැබෙනවා කියන්නේ නිධානයක් ලැබෙනවා වගේ ඒ කාලේ. 
ඔය කාලේ මගේ ඉස්කෝලේ පන්තියේ යාළුවෙක් කිව්වා ඉස්කෝලේ වෙන පන්තියක ඉන්න එයාගේ යාළුවෙක් ලඟ ‍Filmfare සඟරාවක් තියෙනවා ඒකේ මම කැමතිම නළුවාගේ පින්තූරයි විස්තර වගයකුයි තියෙනවා කියලා. ඉතින් මගේ යාළුවා මට පොරොන්දු වුනා ඒ සඟරාව මට ගෙනත්දෙන්න. ඒ වුනාට  මේ සඟරා ඉස්කෝලෙට ගෙන එන එක තහනම්. ඒත් මට යාළුවාව හම්බ වෙන්නේ ඉස්කෝලේදි විතරයි නිසා වෙන විදිහක් තිබුනෙත් නෑ. 
කොහොම හරි මගේ යාළුවා මට සඟරාව ගෙනත් දෙනවා කියපු දවසේ ඒක ගෙනාවේ නෑ. එයා ඒක ගෙනාවේ ඊට සතියකට විතර පස්සේ. ඉතින් එයා ගෙනාවට ඕක කාටවත් අහුවෙන්නේ නැති විදිහට තියාගන්නත් එපැයි. ඉතින් මමයි මගේ යාළුවෝ ඔක්කොමයි ඉක්මනට ඇතුල බලලා ඉවරවෙලා සඟරාව තෑග්ගක් විදිගට ඔතලා තිබ්බා. ඉතින් ඕක මගේ බෑග් එකේ තිබ්බේ. 
කොහොම නමුත් පෙර කරපු පාප කර්මයක් නිසාමද මන්දා එදා 9 වසරේ මුලු Section එකේම බෑග් Check කලා හරියටම English Period එකේ. ඉතින් අපේ පන්තිය Check කරපු Prefect කෙනෙක් මගේ බෑග් එකේ තිබ්බ තෑග්ග මගේ ඉස්සරම කඩලා බැලුවා. ඉතින් ඇතුලේ තිබ්බ එක දැකලා Prefect ඒක අපේ English Miss ලඟට අරන් ගියා. English Miss මගෙන් ඇහුවා කාගේද Magazine එක කියලා. මගේ යාළුවෝ ඔක්කොම මාවයි Magazine එකයි බේර ගන්න ඕනේ නිසා එක මගේ Birthday Present එක යාළුවෝ ඔක්කොගෙන්ම කියලා. ඔහොම තමයි නොවැම්බර් තිබ්බ මගේ උපන්දිනේ සැප්තැම්බර් වලට මාරු කලේ. 


ප.ලි - හොඳ වෙලාවට මගේ උපන්දිනේ Register එකෙන් Check කලේ නැත්තන් මායි මගේ යාළුවොයි ඉවරයි. Magazine එක Prefect ලා Principal's Office එකට ගෙනිච්චට අපේ Class Teacher ඒක ආපහු ගෙනත් දුන්නා.


ප.ප.ලි- English Miss මටයි මගේ යාළුවන්යි බැන්නා මේ වගේ Cheap English තියෙන Magazines කියවන්න එපා කියලා. ඒත් මම දැක්කා Prefect අක්කලා Magazine එක වටවෙලා බලනවා. අපේ English මිසුත් එක ඉවර උනාට පස්සේ හීන්සීරුවේ අක්කලා ඉන්න තැනට ගියා. :D


ප.ප.ප.ලි- මේ පින්තූර බලන්න තමයි මම  Magazine එක ඉල්ල ගත්තේ 

ලාවා කේක් කන්න කැමතිද?

මාව Twitter එකේ follow කරන අය නම් දන්නවා මට ලාවා කේක් ගැන තියෙන අමුතුම ආසාව. ඒවා කන්නයි, හදන්නයි ලැබෙන කොට මට පුදුම සතුටක් දැනෙන්නේ. හැබැයි හරියට ලාවා ආවේ නැතිවුනාම නම් ඉතින් තරහෙන්  පුපුරනවා. කොහොමත් ලාවා කේක් විතරක් නෙමේ, මම කෑම හදන්න හරිම කැමතියි. හැබැයි ඉතින් මට හිතුන වෙලාවට විතරයි. මම ගිය සතියේ ලාවා කේක් හැදුවා කාලෙකට පස්සේ. හැබැයි එකේ ලාවා තිබුනේ නෑ. ඒ මම වැඩිපුර වෙලාවක් බේක් කරපු හන්දා.හැබයි ඊයේ හදපු එකනම් ගානට නියමෙට ආවා.ඒත් මට කන්න උනේ කේක් දෙකයි.මොකද අපේ නංගි මටත් හොරෙන් ඉතිරි ටික කාලා.  :(

මම කියන්නම් මට ලාවා කේක් ගැන ආසාව ඇතිවුනේ මොකද කියලා. ඔයාලට මතකද ඒ දවස් වල ටීවී එකේ පීසා හට් එකේ ඇඩ් එකක් ගියා ලාවා කේක් ගැන. ඒක දකින දකින හැම වෙලාවෙම මට පුදුම ආසවක් හිතුනේ ලාවා කේක් කන්න. ඒත් අපේ තාත්තා පීසා හට් එක පලාතෙවත් යන පාටක් තිබ්බේ නෑ. ඉතින් මම ඔහොම දුකෙන් කල් ගෙවද්දි මට නිකමට වගේ හිතුනා youtube එක පැත්තේන් ලාවා කේක් හදන එක හොයාගන්න. අන්තිමට මට හොඳම video recipe එක හම්බවුනා. ඊට පස්සෙ මම සාර්ථක විදිහට දෙපාරක් හැදුවා. එත් ගිය සතියේ හදපු එක නම් වෙලාව වැඩියෙන් තියෙලා වැඩේ අවුල් කර ගත්තා. ඒත් ඉතින් ඊයේ හදපු එක සාර්ථක වුන නිසා මට හිතුනා ඔයාලත් එක්ක ලාවා කේක් හදන හැටි බෙදා ගන්න.

මේක හදන්න ඕන කරන්නේ මේ දේවල් (ලාවා කේක් 6ක් සඳහා)


කුකින් චොක්ලට් ( මේවා සුපර් මාකට් වල තියෙනවා. කුකින් චොක්ලට් වල ඩාර්ක් චොක්ලට් වඩා හොඳයි)
සීනි කෝප්ප 2/3

පිටි කෝප්ප 1/2
බේකින් පවුඩර් තේ හැඳි 1
බිත්තර 2 
බටර් අවුන්ස 4
ම‍ෆින් ට්‍රේ හෝ අවන් එකට දාන්න පුලුවන් පුංචි කෝප්ප

සාදන ක්‍රමය

මුලින්ම බිත්තර 2 හා සීනි කෝප්ප 2/3 හොඳින් දියකර ගන්නවා. මේ අතරේ කුකින් චොක්ලට් කැබලි 4ක් පමණ සාස්පානක් හෝ තැටියක් මතට දමා ගන්නවා. ඊට පස්සේ ඒ සාස්පාන හෝ තැටිය වතුර පුරවපු භාජනයක් උඩ තියලා රත් කර ගන්නවා.මේ ක්‍රමයට ඩබල් බොයිල් ක්‍රමය කියලා කියෙනවා. චොක්ලට් සම්පූර්නයෙන්ම දියවුනාට පස්සේ ලිප නිවලා සාස්පාන හෝ තැටිය ඉවතට අරන් ඒකට බටර් එකතු කරනවා. එතකොට චොක්ලට් වල රස්නෙන් බටර් චොක්ලට් එක්ක දියවෙනවා.ඉන් පස්සේ මේ චොක්ලට් බටර් මිශ්‍රනයේ රස්නේ අඩුවුනාට පස්සේ බිත්තර හා සීනි මිශ්‍රනයට එකතු කරගන්නවා. මේකටම පිටි හා බේකින් පවුඩර් එකතු කරනවා.මේ ඔක්කොම හොඳින් මිශ්‍ර කරලා බටර් ගාගත් ම‍ෆින් ට්‍රේ එකේ ටින් වලට 3/4 වන ලෙස මිශ්‍රනය එකතු කරලා විනාඩි 10ක් කලින් රත් කර ගත් අවන් එකේ උශ්නත්වය 160°C විනාඩි 10ක් පමණ බේක් කර ගන්න.

මේ මං ඊයේ හදපු ලාවා කේක් එකක්

ප:ලි- අපේ තාත්තා ලාවා කේක් අරන් දුන්නා පස්සේ කාලෙක. පීසා හට් එකේ ලාවා කේක් වගේම තමයි ගෙදර හදපු ඒවත් කියලා මට තේරුනා. :)

ප.ප.ලි: Original Recipe එක http://www.youtube.com/watch?v=JxjQEk9kRuw

ෆැන්ටසි ලෝකයට අපි කැමති ඇයි?

ෆැන්ටසිය ඒ කියන්නේ සිතෙන් මවාගත් දේවල් වලට ඇයි මිනිසුන්  ප්‍රිය කරන්නේ? හොඳ ප්‍රශ්නයක්. මොකද මමත් ෆැන්ටසි දේවල් වලට ආසා කරනවා. සාමන්‍යයෙන් මිනිස්සු වෙන කෙනෙක් නිර්මාණය කරන ෆැන්ටසි දේවල් වලට ආසා කරනවා. සමහරු තමන්ගේම ෆැන්ටසි ලෝකයක් මවාගෙන ඉන්නවා. මිනිස්සු ෆැන්ටසි දේවල් වලට කැමති ඔවුන්ගේ හිතේ තියෙන සමහර ආසාවන් ඉ‍ටුකරගන්න සැබෑ ලෝකෙදී තිබෙන අපහසු කම නිසයි. තව හේතුවක් තමයි මේ තරඟකාරි ලෝකයෙන් මොහොතකට මිදෙන්න අවස්ථාවක් ෆැන්ටසි ලෝකයකින් ලැබෙන නිසා. ෆැන්ටසි ලෝකය මූලිකවම කතාවක්. ඒක පොතක කතාවක් වෙන්න පුලුවන්, චිත්‍රපටියක් වෙන්න පුලුවන්,එහෙම නැත්තම් තමන්ගේම හීනයක් වෙන්නත් පුලුවන්. සමහරු තර්ක කරන්න පුලුවන් මේ ෆැන්ටසි දේවල් මිනිස්සුන් ගේ මනස විකෘති කරනවා කියලා. ඒත් මොහොතක් හිතන්න, මේ ලෝකේ වැඩිම ආදයම් ලබන චිත්‍රපටි, කතාපොත් මොනවද? ඒ ඔක්කොම කවුරු හරි නිර්මානය කරපු ෆැන්ටසි දේවල්. හැරී පොටර් හා මායා ලෝකයේ ඉඳලා ට්වයිලයිට් හි වැම්පයර්වරු ඔක්කොම ෆැන්ටසි දේවල්. මේ දේවල් මේ තාක්ශනයත් එක්ක ගොඩනැගුනු දේවල් නෙමේ. ආදි කාලේ ඉඳන්ම මිනිස්සු ෆැන්ටසි දේවල් වලට ආසකරනවා. ඒක නිසා තමයි, සමහර පුරාවෘත, මකරු , යුනිකෝන් වගේ මායා සතුන්ට මිනිස්සු තාමත් ආසා කරන්නේ.  
මේ ගැන ඔයාලගේ මතය දැන ගන්න මම කැමතියි

ආදරණීය සීයේ

අද ජූලි 11 වනදාය. 2006 අද වගේ දවසක මගේ සීයා ඒ කියන්නේ මගේ අම්මගේ තාත්තා මෙලොවින් සමුගත්තා. සීයා මිය යනකොට වයස අවුරුදු 77 යි. සීයාට ලෙඩකට කියලා තිබුනෙත් ආතරයිටිස් විතරයි.අපේ සීයා රාජ්‍ය සේවයෙන් විශ්‍රාම අරන් ඒ ලැබෙන පඩියෙන් ජීවත් වෙන්න අවස්ථාව තිබ්බත් සීයා ගෙදර හැමෝගෙම අකමැත්තෙන් සීයාගේම ඥාති පුතෙක්ගේ තැනක වැඩකලා.සීයා හිටියේ පුංචි එක්ක වුනත් සීයා තමන්ගේ දරුවන් කවදාවත් බරක් වුනේ නෑ.සීයා හැම මාසේම පඩි දවසට සීයාගේ හැම මුනුපුරු මිනිබිරියන්ට මොනාවා හරි අරගෙන බලන්න එනවා.සීයා නැතිවෙද්දි මම හිටියේ 9 වසරේ.

එදා හවස සීයා අපේ ගෙදර ආවා මටයි නංගිටයි කන්න බිස්ක‍ටුයි පලතුරුයි අරගෙන. අපිත් එක්ක කතා කර කර ඉඳලා 6 ට විතර අපේ ගෙදරින් පිටත් වුනා. මට තාම මතකයි එදා ලංකාව ප්ලේ කරන ක්‍රිකට් මැච් එකක් අපි ටීවී එකේ බල බල හිටියේ. සීයා යන්න කලින් මිදුලෙදී මැච් එකේ ස්කොර් එකත් මගෙන් ඇහුවා. ඒත් ඒ මම සීයත් එක්ක කතා කරපු අන්තිම වචන ටික කියලා ඒ වෙලාවේ හිතුන නම්......

කොහොම හරි එදා රෑ 7.30ට විතර චූටි මාමා ඒ කියන්නේ අපේ අම්මගේ චූටි මල්ලි කෝල් කරලා කිව්වා සීයා තාම ගෙදර ගිහින් නෑ කියලා. ඒ වෙලාවේ හැමෝම හිතුවේ සීයාට බස් එකේදි නින්ද ගිහින් හරි වැරදි බස් එකක නැගලා නිසා පරක්කු කියලා. ඒත් චූටි මාමා කඩුවෙල හංදියට ගියා සීයාව හොයන්න. අන්තිමට චූටි මාමා හොයලා හොයලා බැරිම තරම ගෙදර ඇවිත් අපිට කෝල් කලා. ඊට පස්සේ අපේ තාත්තාත් ගියා කඩුවෙල පුංචිලාගේ ගෙදර කට්ටිය එක්ක සීයාව හොයන්න යන්න. එදා දවසේ මම දැන ගත්තේ ඔච්චරයි. මමත් නිදා ගත්තා ඊට පස්සේ දවසේ ඉස්කෝලේ යන්න ඕන නිසා.ඒත් මොකක් නිසාද මම දන්නේ නෑ මට හිතුනෙම සීයා අපිව දාලා මේ ලෝකෙන්  ගිහින් කියලයි. කොහොම හරි මම ඊලඟ දවසේ උදේ නැගිටලා සාලේට එද්දි දැක්කේ පඩි පෙල උඩ ඉඳන් අපේ අම්මා අඬනවා. මම නිදිමතේ ආපු නිසා මම හිතුවේ මට විකාර පේනවා කියලයි. ඊට පස්සේ මූණ හෝදලා කන්න එද්දි තමයි මට හරියටම තේරුනා මොකක් හරි වෙලා කියලා.අම්මවත් තාත්තවත් මාත් එක්ක කතා කලේ නෑ. මම සීයාට මොකද වුනේ කියලා දැන ගත්තේ අපිත් එක්ක හිටපු සුදු ආච්චිගෙන්. (සුදු ආච්චි කියන්නේ අපේ අම්මගේ පුංචි කෙනෙක්) සීයා නැතිවුනා කියලා සුදු ආච්චි කිව්වා.
ඒත් ඒක කොහොමද වුනේ කියලා ඇහුවම, ලැබුන උත්තරේ මම කවදාවත් අහන්න හිතපු දෙයක් නෙමේ. සීයා නැතිවෙලා තියෙන්නේ ලොරියකට හැප්පිලා.සීයා බස් එකෙන් බැහලා ටික දුරක් ඇවිද ගෙන යද්දි පිටිපස්සේන් ආපු ලොරියක් සීයාවත් යට කරගෙන ගිහින් තියෙනවා.ඒ ලොරිය සීයාව හප්පන්න කලින් බයික් එකකුත් හප්පගෙනම තමයි ඇවිත් තියෙන්නේ. පොලිසියෙන් ලොරියේ ඩ්‍රයිවර් ව අල්ලා ගත්තත් හොඳට හිටපු අපේ සීයා ආපහු එන්නේ නෑ. ඒත් මම ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ කිසිම කෙනෙක්ට මේවගේ විපතක් වෙන්න එපා කියලයි.

මට තාම මතකයි සීයාගේ මරණ ගෙදරට ආපු හැමෝම කිව්වේ සීයාගේ වයසේ කෙනෙක් වයසට ගිහින් හරි ලෙඩක් දුකක් හැදිලා මේ ලෝකෙන් යද්දි අපේ සීයා මේ විදිහට හදිසි අනතුරකින් අපිව දාලා ගියපු එක වාවන්නේ නෑ කියලා.

ඉතිරි සල්ලි දෙන්නේ නැත්තේ ඇයි?

මම මේ කතාව ලියන්න හිතුනේ මම ඊයේ ඉස්කෝලෙට චරිත සහතිකේ වැඩ වගයකට ගියපු වෙලාවේ බුක්ශොප් එකේදි වුන දෙයක් නිසායි.
ඉතිරි සල්ලි කියන වචනේ ඇහුව ගමන් ගොඩක් අයට මතක් වෙන්නේ බස් වල කොන්දොස්තරලයි. ඒත් මම කතා කරන්න යන්නේ මූලිකවම ඒ අය ගැන නෙමෙයි.
මේ අත්දැකීම මම ඉස්කෝලේ යන කාලය පුරාම අත් වින්ද දෙයක්.  මම මුලින් ගියපු ඉස්කෝලෙත් ඒ ලෙවල් වලට ගියපු ඉස්කෝලෙත් තිබුන කැන්ටින් එකෙත් , කැෆේ එකෙත් , බුක් ශොප් එකෙත් මොනව හරි සල්ලි වලට ගත්තහම ඉතිරි සල්ලි කාසි වලින් දෙන්න ඕන ගානක් නම් කාසි වෙනුවට හම්බ වුනේ ටො‍ෆි (දැන් නම් මෙන්ටොසුත් දෙනවා ). මම මුලින් ටො‍ෆි කන්න කැමති වුනත් පස්සේ ටො‍ෆි කන එකත් එපා වුනේ මේ ඉතිරි සල්ලි වෙනුවට ටො‍ෆි හම්බ වෙනවා වැඩි නිසයි. 
මට තාම මතකයි දවසක් ඉස්කෝලේ කැටේකට දාන්න සල්ලි දාන්න රුපියල් දහයක් මාරු කරගන්න පන්ති වටේ රවුන් ගහපු හැටි. මොකද අපේ පර්ස් වල කාසි වෙනුවට ටො‍ෆි නේ තිබුනේ. මුලින් ගියපු ඉස්කෝලෙදි සමහර වෙලාවට තරහ ගිහිල්ලා කැන්ටිමේ ඇන්ටිලා/අක්කලා එක්ක ඉතිරි සල්ලි කාසි වලින් දෙන්න කියලා යාලුවෝ එක්ක එකතු වෙලා රණ්ඩු වෙලාත් තියෙනවා. ඒත් වැඩක් වෙලා නෑ. 
මම ඒ ලෙවල් වලට ගියපු ඉස්කෝලේ බුක් ශොප් එකේ කන දේවලුත් විකුනපු නිසා තමයි අපිට ඉතිරි සල්ලි වෙනුවට ටො‍ෆි හම්බ වුනේ. ඒත් මම මුලින් ගියපු ඉස්කෝලෙ බුක් ශොප් එකේ එහෙම නැති නිසා දවසක් ඉතිරි රුපියල් පහ වෙනුවට මකනයක් හම්බ වුනා. (ඒක නම් නරක දෙයක් නෙමෙයි) ☺
මේ ටො‍ෆි නිසා වෙච්ච අනික් අවාසිය තමයි අපි බස් එකේ පන්ති යද්දි බස් එකට ගානට සල්ලි දෙන්න බැරිවෙනවා. මොකද සමහර බස් වල ඉතිරි සල්ලි ලැබෙන්නේ නෑනෙ. ඒ වෙනුවට මොකුත්ම ලැබෙන්නේත් නෑනේ.

Z ස්කොර් නිසා වෙච්ච දේ

අද උදේ අහන්න ලැබුනු නරක ආරංචියක් නිසා තමයි මම මේ හදිස්සියෙන්ම මේක ලියන්න  හිතුවේ. නැත්තන් එකම දවස පෝස්ට් දෙකක් දාන්නේ නෑනේ. කොහොම හරි අද උදේ නඩු තීන්දුවක් දීලා තියෙනවා අපේ Z ස්කොර් එක ආපහු වෙනස් කරන්න කියලා. මමත් කරුමෙට ගිය අවුරුද්දේ තමයි ඒ ලෙවල් කලේ.මදැයි කැම්පස් යන්න බලන් හිටියා. තිබ්බ ස්කොර් එකටත් වඩා අඩු ස්කෝර් එකක් එව්වොත් එහෙම මම ඉඳලා ඉවරයි. මොකද දෙපාරක් ඒ ලෙවල් කරන්න බෑ කියලා ගෙදර අයට කිව්ව නිසා.එත් ඔය එවන Z ස්කොර් එක ඉක්මනට එව්වොත් තමයි හොඳ. මොකද මම ගෙදරට වෙලා මොකුත් නොකර අවුරුද්දක්ම වේලි වේලි හිටියා.ඒ කිව්වට මොකුත්ම නොකර හිටියේ නෑ. ඒත් තව මොනාහරි ඉගෙන ගන්න තිබුනා. මොකද තාමත් සතියේ දවස් හයක්ම ගෙදරනේ.
කරුමේ කියන්නේ අපේ බැච් එකේ කට්ටියමනේ අර ඕ ලෙවල් ගණන් පේපර් එකත් දෙපාරක්ම ලිව්වේ. 1992 ඉපදිලා අලුත් විශය නිර්දේශ වලින් විභාග ලියන්න කාපු කට්ට මතක් වෙද්දි දැන් හිතෙනවා මම තව මාස 3ක් පරක්කු වෙලා ඉපදුනා නම් හොඳයි කියලා.

මේ මාගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය නේද?

මාතෘකාව දැක්ක ගමන් මම  මගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය ගැන කතාවක් කියන්න යන්නේ කියලා කට්ටිය හිතෙනවා ඇති. ඒත් එක එහෙම නෙමේ. එහෙම කියලා මේක කියවන්නේ නැතුව ඉන්න එපා.
මම අද හිතුවා මම කැමතිම හින්දි සිංදුව සිංහලට පරිවර්තනය කරන්න. මේ සින්දුව කබි කුශි කබි ගම් (තේරුම: වෙලාවකට සතුට වෙලාවකට දුක) කියන චිත්‍රපටියේ මම ගොඩක් ආදරේ කරන ෂාරුක් ඛාන් හා කාජල් ඉන්න "සුරජ් හුවා මාද්දම්" සිංදුවයි. මේ සිංදුව කියන්නේ ලඟදි ලංකාවට ආපු සෝනු නිගම් හා අල්කා යාග්නික්.
ඒත් මම මේ සින්දුවට කොච්චර කැමති වුනත් සිංහලට පරිවර්තනය කරද්දි මට හිතුනා මේකේ පද රචනය කොච්චර බොලඳද කියලා. කියවලාම බලන්නකෝ........


හිරු මුදුන් වුයේය. සඳ දැවෙන්නට පටන් ගත්තේය.
කිමද මේ අහස උණුසුම් වෙන්නේ? 
මා බලා සිටියාය.එහෙත් පොලව ගමන් ගන්නට පටන් ගත්තේය.
මේ හදවත චංචල වුවේය. මගේ සුසුම නැවතුනේය.
මේ මාගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය නේද? 
සොඳුරිය, මේ මාගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය නේද?


මෙය සුන්දර මොහොතකි. එනමුත් සෑමදේම වෙනස් වන්නේය.
සිහින සැබෑ වන්නට පටන් ගන්නේය.
අපේ මේ බැඳීම වසර සිය ගණනක් පැරණිද? 
ඒ නිසා නේද මා ඔබව මෙලෙස හමු වන්නේ
මේ ආදරයේ ඍතුව මෙලෙසම පවතින්නේය
ජන්මයක් ජන්මයක් පාසාම මාවම මෙලෙස හමුවන්න


මා බලා සිටියාය.එහෙත් පොලව ගමන් ගන්නට පටන් ගත්තේය.
මේ හදවත චංචල වුවේය. මගේ සුසුම නැවතුනේය
මේ මාගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය නේද? 
සොඳුරිය, මේ මාගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය නේද?


ඔබේ ඔය ප්‍රභාවෙන් මාව වර්ණවත් කරන්න, සොඳුරිය
ඔබව හිමිවීමෙන් මට මාවම අහිමි වන්නේය, සොඳුරිය
ඔබේ ආදරයේ  කිමිදී 
මා වෙරළක් බඳු වන්නේය සොඳුරියේ. 


මේ  සාගරය පිපාසිත වන්නේය. රාත්‍රිය උදා වන්නේය.
හදෙහිද ගිනිදැල් වලින් ගිනිපුපුරු විසිවන්නේය.


සොඳුරිය, මේ මාගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය නේද?


හිරු මුදුන් වුයේය. සඳ දැවෙන්නට පටන් ගත්තේය.
කිමද මේ අහස උණුසුම් වෙන්නේ? 


සොඳුරිය, මේ මාගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය නේද?


ප.ලි: මම ලියපු විදිහේ අවුලක් නිසා තේරුම බොලඳ වුනාද දන්නේ නෑ...

ප.ප.ලි: ඔය මොකක් වුනත් සිංදුව ලස්සනයි. කලින් බලලා නැත්තම් සිංදුව මෙතනින් බලලම යන්න.

රුපියල් 150

මේ සිද්ධිය වුනේ මම O/L කරන අවුරුද්දේ මම ගියපු ටියුශන් පන්තියේදියි. මේක ටියුශන් පන්තියක්ම නෙමේ , ඉන්ස්ට්‍රිටියුට් එකක්. මම එකේ විශයන් 4 කට පන්ති ගියා. ඒ ඔක්කොම පන්ති මම ගියේ සෙනසුරාදා විතරයි. සුමුදු නංගිත් ආවේ ටියුශන් වලට මේ ඉන්ස්ට්‍රිටියුට් එකටමයි. ( වතුර තුවක්කුව 1 හා 2 හිටපු සුමුදුම තමයි ) 
සෙනසුරාදා මට කොමස් පන්ති තිබුන වෙලාවට සුමුදු නංගිටත් පන්තියක් තිබ්බා ඒ ඉන්ස්ට්‍රිටියුට් එකේම. මේ කාලේ සුමුදු නංගි නවය වසරේ ඉගෙන ගත්තේ. එයත් එක්කම එයාගේ හොඳම යාලුවෝ දෙන්නෙකුත් පන්ති ආවා. මමයි , මගේ යාලුවයි ( ජනප්‍රිය කෙනා කතාවේ මාත් එක්ක හිටපු යාලුවාම තමයි) සුමුදුයි , එයාගේ යාලුවෝ දෙන්නයි ඉන්ටවල් එකේදි අපේ කොමස් පන්තිය ඉස්සරහ කොරිඩොර් එකේ හම්බ වෙනවා.

මේ කාලේම සුමුදු නංගිට ඒ ඉන්ස්ට්‍රිටියුට් එකටම එන පිරිමි ළමයෙක්ට හිත ගිහිල්ලා තිබුනේ. සුමුදු නංගි මට ඒ පිරිමි ළමයව පෙන්නුවා ඉන්ටවල් එකේදී. ඒ ළමයා කවුද මොන ඉස්කොලේද කීය වසරේද කියලා කිසිම දෙයක් අපි දැනගෙන හිටියේ නෑ. ඉතින් මේ හින්දා සුමුදු නංගි හරිම සෑඩ් මූඩ් එකේ හිටියේ. මේ පිරිමි ළමයාගේ විස්තර හොයන්න අපි පුලුවන් තරම් උත්සහ කලා. ඒ උත්සහයේ ප්‍රතිපලයක් විදිහට අපිට දැනගන්න ලැබුනේ එයා මගේ වයසේ කියලා විතරයි. කොහොම හරි තව විස්තර දැනගන්න ඕනේ නිසා අපි කට්ටියම මේ පිරිමි ළමයා ගැන සොදිසියෙන් හිටියේ . ඔහොම සෝදිසියෙන් ඉන්ඳැද්දි අපි දැක්කා මගේ පන්ති 3කටම එන නවින් කියන පිරිමි ලමයා එක්ක සුමුදු කැමති එක්කෙනා කතා කරනවා. ඉතින් අපි තීරනය කලා නවින් ගෙන් සුමුදු කැමති එක්කෙනා ගැන විස්තර අහන්න.

 නවින් ක්ලාස් එකේ ඉන්න ඔක්කොම ලමයි එක්ක ‍ෆිට්. නවින් හොඳ තැන්පත් ලමයෙක් කියලා තමයි ප්‍රසිද්ධ. ඊට පස්සේ අපි නවින්ගෙන් ඇහුවා.මෙන්න නවින් අපිට කිව්වනේ වැඩේ නිකන් කරන්න බෑ කියලා. අපි ඇහුවේ අරයගේ නමයි, ඉස්කෝලේයි වගේ විස්තර විතරයි. ඒත් නවින් අපෙන් සල්ලි කඩා ගන්න හදනවා. එක දවසින් ඕනේ නිසා අපි කන්න ගෙනාපු සල්ලි වලින් රුපියල් 150ක් දුන්නා. අන්තිමට මේයා නමයි ඉස්කෝලේයි කිව්වා.
ඒත් නවින් ඒ නමේ අකුරක් වැඩියෙන් දාලා කියලා තියෙන්නේ කියලා පස්සේ අපි දැනගත්තේ.... 

අයියෝ සල්ලි!

මංගල බණට ආරාධනය

මේ වැඩේ වුනේ මීට දින කිහිපයකට කලින් මං දන්න කෙනෙක්ට. කෙනා කවුද කියන එක කියන්නේ නැතුව මේ කතාව කියන්නම්.

සාමන්‍යයෙන් ලංකාවේ (සමහර) පිරිමි ලමයි වැඩිපුරම ඉන්න තැන් දෙකක් තමයි ෆේස්බුක් හා පන්සල.
ඒ වගේම තමයි පන්සල් වල වැඩ වාසය කරන පොඩි හාමුදුරුවරු පන්සලට දහම් පාසලට එන සම වයස් වල පිරිමි ලමයි එක්ක කතාබහ කරනවා කියන එකත් හැමෝම දන්නවා ඇතිනේ.

ඉතින් එක පන්සලක ඉන්න උපසම්පදා නොවුන තරුණ හාමුදුරු නමක් මම දන්න මල්ලි කෙනක්ව අඳුරනවා. මේ ලඟදී දවසක මේ මල්ලිට ෆේස්බුක් රික්වෙස්ට් එකක් මේ හාමුදුරුවන් එවලා තියෙනවා. මල්ලිත් පුදුම වුනාලු ඒක දැකලා. ඉතින් මල්ලිත් ඕන එකක් කියලා ඇක්සෙප්ට් කරාලු.
 ඉතින් ඔහොම යද්දි හාමුදුරුවෝ මේ මල්ලිත් එක්ක චැට් කරන්නත් ගත්තලු. ඉතින් මේ ඊයේ පෙරේදා දවසක හාමුදුරුවෝ චැට් කරන ගමන් මේ මල්ලිට පන්සලේ බුදු පිලිම ශුද්ධ පවිත්‍ර කරන්නයි ඒ හාමුදුරුවන්ගේ මංගල බණටයි එන්න කිව්වලු. 
මේ කතාව ඇහුව ගමන් හිතුනේ මට ලංකාවේ සන්නිවේදනේ දියුණුව වැඩි වෙලා තියෙන තරම තමයි. :P


ප.ලි: මංගල බණ කියන්නේ සාමනේර හාමුදුරු නමක් උපසම්පදා උනාට පස්සේ කියන පලවෙනි බණයි

ප්‍රති ප්‍රහාරය

මම අද කියන්න යන කතාව සමහර අයට විට හිනා යන එකක් වෙන්න පුලුවන්. ඒත් මේ කතාවෙන් ගොඩක් අයට යම් කිසි පාඩමක් ඉගන ගන්න පුලුවන් කියලා මම විස්වාස කරනවා. මේ කතාව මම ඩයරියේ ලියලා තිබ්බේ නැතත් මේ සිද්ධිය වුනේත් මම නවය වසරේ ඉන්ඳැද්දි. (මට මතක විදිහට)

මමයි සුමුදුයි ( වතුර තුවක්කුව 1 හා 2 හිටපු සුමුදු ම තමයි ) ඉස්සර වෑන් එකෙන් බැහැලා ගෙදර එන්නේ එකට. අපිට ටික දුරක් පාරේ තනියෙන් ඇවිදගෙන එන්න ඕනේ. මෙහෙම ඇවිදගෙන ආපු එක දවසක් ස්කූල් වෑන් එකක් පාරේ යනගමන් අපි ලඟින් වේගේ අඩුකරගෙන ගියා. අපි ඉතින් ඒක එච්චර ගනන් ගත්තේ නෑ. (මේ පාර ප්‍රධාන පාරක් එහෙම නෙමේයි. ගෙවල් විතරක් තියෙන පොඩි අතුරු පාරක්)

මේවගේ කිහිප දවසක් ඔය වෑන් එක ඔහොම කලා. අපිත් මොකුත් කිව්වේ නෑ. ඊට පස්සෙ එක දවසක්  මේ වෑන් එකේ ඩ්‍රයිවර් අපිට මොකද්ද කිව්වා. ඒ කියපු එක හරියට ඇහුනෙ නෑ. එදායින් පස්සේ අපි මේ වෑන් එක ගැන සොදිසියෙන් හිටියේ. ඔය වෑන් එකේ ඩ්‍රයිවර් තරුණ කෙනෙක් නම් නෙමේ.මැදි වයසේ කෙනෙක්. ඒ වගේම ඔය වෑන් එක අපි ලඟින් යද්දි වෑන් එක ඇතුලේ ගොඩක් ලමයිනුත් නෑ. මේක නිසා අපි ටිකක් බයවුනා. දන්නවනේ අද කාලේ මිනිස්සුන්ගේ හැටි?

ඊට පස්සෙ අපි මේ වෑන් එක මඟ හරින්න උත්සහ කලා. මේ වැඩේ හැබැයි අපිට කරන්න ලැබුනේ ටික දවසයි. අපි සුපුරුදු විදිහට ඇවිදගන යද්දි වෑන් එක පස්සේන් ආවා. අපි ගෙවල් වල කිට්‍ටු කරලා තිබුනේ නැති නිසා එතනින් දුවන්න විදිහක් තිබ්බේත් නෑ. ඉතින් ඔය වෑන් එක අපි ලඟට  කිට්‍ටු කරලා එකේ ඩ්‍රයිවර් අපිට ජම්බු වගයක් දික් කලා. අපි ඉතින් වේගේ වැඩි කරලා හයියෙන් ඇවිදගෙන යන්න ගත්තා. ඊට පස්සේ වැන් එක අපිව පහු කරන් යද්දි මොකද්දෝ කියාගෙන ගියා. අපිට ඒ කියපු එක තේරුනේ නෑ. කොහොම හරි ඔයිට පස්සේ දවසක සුමුදු දැකලා තියෙනවා  අපේ ස්කූල් වෑන් එක යන මාදින්නාගොඩ පාරට ඔය වෑන් එක ඒ පාරේ තියෙන වෙන අතුරු පාරක ඉඳන් එලියට එනවා. ඊට පස්සේ අපි නෝට් කලා හරියටම අපේ ස්කූල් වෑන් එක යන වෙලාවට වගේම ඒ වැන් එක අපිට හම්බ වෙනවා.
ඔහොම කොහොම හරි ඊට පස්සේ වාර අවසානේ ඉස්කොලේ නිවාඩු දෙන දවසට අපේ වෑන් එක කට්ටිය පාටියක් ලැස්ති කලා. ඉතින් පාටියක් කිව්වට අපි කරන්නේ මෙගා බීම බෝතල් ගෙනල්ලා එවායේ බීම බෙදා හදාගෙන බීලා ඉතුරු වෙන හිස් බෝතල් වලට වතුර පුරෝලා අපිට වතුර ගහන අයට ප්‍රති ප්‍රහාර එල්ල කරන එකයි. හික් හික් ☺
කොහොම හරි නිවාඩු දෙන දවසේ ඔහොම විනෝද වෙවී යද්දි අපි කට්ටිය දැක්කා අර වෑන් එක කලින් කිව්ව තැනදී. දැකපු ගමන් කලබල වෙලා මමයි සුමුදුයි කලේ මොකද්ද දන්නවද? අපි බීම බෝතලයක් ඉස්සරහ ඉඳන් හිටපු මල්ලි කෙනෙක්ට දුන්නා අර ඩ්‍රයිවර් ගේ මූණටම ගහන්න කියලා.  ඉතින් මල්ලියත් වැඩේ හරියටම කලා. එවෙලෙ අර ඩ්‍රයිවර්ගේ මූණ මතක් වෙද්දි තාමත් හිනා යනවා. එත් වැඩේ කියන්නේ මමයි සුමුදුයි මල්ලිට දීලා තියෙන්නේ වතුර පුරෝපු බෝතලයක් නෙමෙයි. බාගේට ඉතිරි වෙලා තිබ්බ ජින්ජර් බියර් බෝතලයක්. ඒක අපිට තේරුනේ අර මල්ලි කිව්වට පස්සේ... 
හැබැයි ඒ නිවාඩු දෙන දවස තමයි අපි ඒ ඩ්‍රයිවර් ගේ මූන දැක්ක අන්තිම දවස. ඊට පස්සේ ඒ වැන් එක එලෙව්වේ වෙන ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක්. .... 

කිරි පිඩු දානය

එදා අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේ බුද්ධත්වයට පත්වන්නට කලින් සුජාතා සි‍ටු දුව විසින් පූජා කල කිරි පිඩු පූජාව ගැන බෞද්ධ අපි කුඩා කලදී ඉගෙන ගන්නවා.ඒත්  එම පූජාව අදටත් සමහර පන්සල් වල සිදුකරන බව ඔබ දන්නවාද?  මමත් මේ ගැන දැන ගත්තේ මීට දින කිහිපයකට කලින්ය.අද පොසොන් පොහොය දවසේ උදේ මේ කිරි පිඩු පූජාව මගේ ආච්චිගේ මූලිකත්වයෙන් සකස් කරලා පන්සලට පූජා කලා.

මේ පූජාවට සාදන කිරිබත් සාමාන්‍ය කිරිබත් නෙවේ. එයටම විශේෂ කිරිබතක් තියෙනවා.ඒක හදන්නේ මෙහෙමයි.ගල්, වැලි, වී සම්පූර්නයෙන් ඉවත් කරපු සුදු හාල් තැඹිලි වතුරෙන් සෝදා ගන්නවා. මෙහිදි අපි සාමන්‍යෙන් වතුරෙන් සෝදනවා වෙනුවට තැඹිලි වතුරෙන් සෝදා ගන්නවා.

ඊට පස්සේ සුදු වියනක් ගහපු මඩුවක් ඇතුලේ සඳුන් දර වලින් හදපු ලිපක කිරිබත පිස ගන්නවා. මෙය පිසින අය අනිවාර්යෙන්ම සුදු රෙදි කඩකින් කට ආවරණය කරලා තියෙන්න ඕනේ.අන්තිමට කිරිබත් වලට කජු, වියලි මිදි වගේ ඒවා එකතු කරනවා.

මෙහෙම හදපු කිරිබත් පාත්‍ර 33කට දාලා නෙළුම් මලක් එක්ක සුදු කුඩ යටින් පන්සලට පෙරහැරින් ගෙන ගිහින් අටවිසි බුදුවරුන්ටත් බෝමළුවටත් පූජා කරනවා.

මේ පූජාව නිසා ගොඩක් පින් ‍රැස් කර ගන්න පුළුවන්. මෙවැනි පූජාවක් ඔයාලත් කරන්න කැමති නම් මේ විස්තරේ ප්‍රයෝජවත් වේවි කියලා මං හිතනවා

වතුර තුවක්කුව - 02 (අවසාන කොටස)

මුල කොටස කියෙව්වේ නැත්තන් මෙතනින් කියවන්න 

වතුර තුවක්කුව - 01

කතාවේ ඉතිරි ටික... 

සඳුදා අපේ වෑන් එක මල්ලිලා ගන්න නැවැත්තුවට අපි බයිටාවත් අනෙක් අයියලා කවුරුත් අරලිය ගහ යට හිටියේ නෑ. අපි හිතුවා කට්ටිය අද නැතුව ඇති කියලා. ඔන්න ඉතින් මල්ලිලා නැග්ගට පස්සේ වෑන් එක හෙමින් හෙමින් ඉස්සරහට ගියා. (හෙමින් හෙමින් ගියා කිව්වේ කොලඹ ඉස්කෝල ලඟ තියෙන වාහන තදබදය නිසා)

 එකපාරට මම දැක්කා කවුරු හරි පාර අයිනේ නවත්තලා තිබ්බ බස් එකක් ඉස්සරහින් මගේ ඉන්න පැත්තට දුවගෙන එනවා. මම බය වෙච්ච පාර පොඩ්ඩක් විතර කෑ ගැහුවා. එතකොට තමයි සුමුදු නංගියි , පවිත්‍රියි කලබල වෙලා වටපිට බැලුවේ. එතකොට දැක්කා නාලාගිරි ඇතා කුලප්පු වෙලා වගේ බයිටාගේ කට්ටිය අපේ වෑන් එක පස්සේන් පන්නන් එනවා. නිකන් නෙමේ කුණු බිත්තර එක්ක. අපේ වාසනාවට වෑන් එකේ වේගේ වැඩිකරලා වෑන් අංකල් අපිව බේරගත්තා. (ඇත්තටම ට්‍ර‍ෆික් එක අඩුවුනා එක පාරට)

 අපේ වාසනාව!!! මම හිතන්නේ එයාලට අපේ වෑන් එක දැක්කේ පරක්කු වෙලා. ඒකයි කලින් අල්ලගත්තේ නැත්තේ. ඒත් එදා ඔහොම අපි බේරුනාට අනික් දවස් වල කොහොම බේරෙන්නද කියලා හිතාගන්න බැරි උනා. කොහොම හරි ඊලඟ දවස් තුනේම අපි බයිටාගේ කට්ටියව දැක්කේ නෑ.

 ඒත් සිකුරාදා තමයි බයිටා අපේ වෑන් එකෙන් පලිය ගත්තේ. සිකුරාදා මම ඉස්කෝලේ ගියේ නෑ. මම විභාගේට පාඩම් කරන්න ගෙදර හිටියා. එත් පවිත්‍රි යි සුමුදුයි නම් ගියා. (මේ දවසේ වෙච්ච දේ ගැන මම දැන ගත්තේ සුමුදු මට ගෙදරට ඇවිත් කිව්වට පස්සේ)

 එදා වෙලා තියෙන්නේ මේකයි. බයිටා අපේ වෑන් එකේ යන මල්ලිලට තර්ජනය කරලා අහලා තියෙනවා කවුද වතුර ගැහුවේ කියලා. එතන හිටපු එක ජුදාස් කෙනෙක් පවිත්‍රි තමයි වතුර ගැහුවේ හැබැයි අපි තුන්දෙනාම එකතු වෙලා ප්ලෑන් කරලා තමයි කලේ කියලා කිව්වාලු. ඉතින් සුපුරුදු විදිහට වෑන් එක නැවත්තුවාට පස්සේ , එකපාරම බයිටායි එයාගේ කට්ටියයි වෑන් එක දොර ඇරලා සුමුදුටයි පවිත්‍රිටයි තර්ජනය කරලා "අද නම් බේරෙන්න වෙන්නේ නෑ" කියලා පාට වතුර වගයකුයි බිත්තර ටිකකිනුයි සංග්‍රහ කරන්න හදද්දි අපේ වෑන් අංකල් එලියට එහෙම බැහැලා අයියලාට අවවාද කරලා පුංචි වතුර පාරකට ඔච්චර ලොකු දේවල් කරන්නේ ඇයි කියලා. කට්ටිය ඉතින් අවවාදේ පිලිඅරන් ආයේ වතුර ගැහුවොත් අත අරින්නේ නෑ කියලා එතනින් යන්න ගියා. 

වෑන් අංකල් අපිට ඔය වැඩේට බැන්නේ නැති එක තමා පුදුම. හ්ම්ම්!!!

ප.ලි - අර අපිව පාවලා දීපු කෙනාව එදායින් පස්සේ වෑන් එකේ කරපු හැම දේවල් වලින් අයින් කලා. (විශේෂයෙන් වෑන් පාටි වලින්)

වතුර තුවක්කුව - 01

කලින් "ජනප්‍රිය කෙනා" කතාව වගේ නෙමේ. මේ කතාව සම්පූර්නයෙන් ඩයරියේ ලියලා තිබ්බා. කලින් "ජනප්‍රිය කෙනා" කතාවේ 95% ක් විතර ලිව්වේ මතකයෙන්. 

හරි මේ වැඩේ උනේ මම නවය වසරේ ඉන්දැද්දි. ඒ කාලේ මම ඉස්කොලේ ගියේ ස්කූල් වෑන් එකකින්. අපේ ඉස්කොලේ ලමයි එකේ 8 ක් විතර හිටියා. වෙන ඉස්කෝලවල ලමයි පවා හිටියා. මම වෑන් එකේ ඉඳගත්තේ ඩ්‍රයිවර් සීට් එකට සීට්  1 ක් පිටිපස්සේ. ඒ කිව්වේ වෑන් එකේ දොර ලඟ තියෙන සීට් එකට පිටිපස්සේ සීට් එකේ. මාත් එක්ක සීට් එකේ ඉඳගත්තේ සුමුදු කියලා නංගි කෙනෙකුයි මගේ හොඳම යාලුවා පවිත්‍රියි. ඒ දෙන්නම මගේ ඉස්කොලේ. මම ඉඳගත්තේ දොර පැත්තේ. සුමුදු මැද. පවිත්‍රි අනෙක් අයිනේ.අපේ සීට් එකට ඉස්සරහ දොර ලඟ සීට් එකේ හිටියේ පිරිමි ලමයි විතරයි. (ඒ ඔක්කොම හැබැයි මටයි පවිත්‍රිටයි වඩා බාල අය. :P)

ඉස්කොලේ ඇරුනට පස්සේ අපේ ඉස්කොලේ අයයි , වෙන ගෑනු ලමයිගේ ඉස්කෝලවල අයයි ගත්තට පස්සේ තමයි පිරිමි ලමයිව ගන්න ඒ ඉස්කෝල පැත්තට යන්නේ. ඔය එක පිරිමි ඉස්කෝලෙකට යන අපේ වෑන් එකේ මල්ලිලා 3දෙනෙක් වෑන් එක එනකන් ඉන්නේ ඒ ඉස්කොලේ තියෙන පාරේ තියෙන අරලිය ගහක් කිට්‍ටුව. මේ අරලිය ගහ ලඟ ගොඩක් ලමයි ඉන්නවා. ලොකු අයියලාගේ ඉඳලා 1 වසරේ පොඩි කට්ටිය වෙනකම් වයස් වල අය. ඉතින් කාලෙක ඉඳන් ඔය අරලිය ගහ ලඟ ඉන්න අයියලා කට්ටියක් අපේ වෑන් එක නැවැත්තුවාම අපේ සීට් එකේ අයට සද්ද දානව. අපිත් ඉතින් මුලින් ඇහෙන්නේ නෑ වගේ හිටියා.

ඉතින් ඔහොම කාලේ ගිහිල්ලා නොවැම්බර් මාසෙත් ආවා. 
මේ කාලේම තමයි සුමුදු නංගි එයාගේ වතුර තුවක්කුව ගෙනාවේ. ඉතින් මටයි පවිත්‍රිටයි සුමුදුට මේ වතුර තුවක්කුවෙන් කාට හරි වතුර ගහන්න පුදුම ආසාවක් තිබ්බේ. හැබයි මේ වතුර තුවක්කුවෙන් ගොඩක් දුරට වතුර විද්දට , හීනි වතුර පාරක් තමයි එලියට විදින්නේ. කොහොම හරි කමක් නෑ කියලා අපි දවසක් ලෑස්ති උනා කාට හරි වතුර ගහන්න. එදා සිකුරාදා දවසක්. ඉස්කොලේ ඇරුනට පස්සේ වෑන් එකට නැගලා වතුර තුවක්කුවට වතුර පුරවලා එහෙම ලෑස්ති වුනා. හැබැයි ප්‍රශ්න දෙකක්. කාටද ගහන්නේ? කවුද වතුර ගහන්නේ? අපි වතුර ගහන්න ලැස්ති උනේ අපිට අර සද්ද දාන අයියලා කට්ටියට . අපි ඒ කට්ටියේ ලීඩ්ර් වගේ හිටපු කෙනාට කිව්වේ "බයිටා" කියලා. හික් හික්

ඉතින් බයිටා තමයි ටාගට් එක. ඔන්න පවිත්‍රි බාරගත්තා වතුර ගහන්න. මොකද එයා වෑන් එකේ ඉඳන් ඉන්නේ මම වගේ දොර පැත්තේ නෙමේ නිසා එයාට මටයි සුමුදුට කවර් වෙලා වතුර ගහන්න පුලුවන් නේ. ඔන්න වෑන් එක  කිට්‍ටු උනා අර ඉස්කෝලේ පැත්තට . පවිත්‍රි බයිටාට වතුර ගහන්න ලැස්ති උනා. වෑන් එක අරලිය ගහ ලඟට ගියා. පවිත්‍රි අපේ වෑන් එකේ මල්ලිලා ටික වෑන් එක ලඟට එන්න ඉස්සෙල්ලා මෙන්න වතුර ගැහුවා. හරියටම බයිටගේ ෂර්ට් එකට වැදුනේ. බයිටා ඇතුලු අයියලා සෙට් එකම එක පාරටම වෑන් එක වට කරගත්තා. මමනේ දොර අයිනේ ඉන්නේ. අපේ වෑන් එකේ මල්ලිලා ටික දොර ඇරලා නැග්ගා විතරයි බයිටා එතනට ඇවිත් දොර වහන්නේ දෙන්නේ නැතුව දොර අල්ල ගත්තා.

 ඊට පස්සේ මගේන් භයානක look එකක් දාලා ඇහුවා "කවුද වතුර ගැහුවේ?" මට ඒ වෙලාවේ තිබ්බ බය මතක් වෙද්දි අම්මෝ ... කොහොම හරි පවිත්‍රි වතුර තුවක්කුව හංගලා තිබ්බේ. එක නිසා කවුද ගැහුවේ කියලා හොයා ගත්තේ නෑ. ඉතින් අපේ වෑන් අංකල් අයියලා කට්ටියට බැන්නට පස්සේ දොර වහලා දැම්මා. ඒත් බයිටා කිව්වා අපිව පස්සේ අල්ලගන්නම් කියලා. බුදු අම්මෝ ! 99න් බේරුනේ.  

ඉතිරි කොටස ඊලඟ පොස්ට් එකෙන්...

මටත් වෙච්ච දෙයක්...

මේ කතාව අද මීට පැය කිහිපයකට පෙර මම  අත්විඳපු අත්දැකීමකින් ලියන්නේ. අද දවල් මම තනියම බො‍රැල්ලේ තියෙන Aquinas එකට ගියා මගේ Final Project එක භාර දෙන්න. මම ගියේ බස් එකේ. මම ගිහින් සර්ව හම්බ වෙලා Project එක බලන්න දුන්නා. සර් එකේ තව විස්තර ටිකක් ඕනේ කියපු නිසා මම ඉතින් භාර දෙන්නේ නැතුව හැරිලා ආවා.
මම දැන් ගෙදර යන්න ඕනේත් බස් එකේමනේ. ඉතින් මට හිතුනා බො‍රැල්ලට ආපු එකේ ලඟ තිබ්බ Fashion Bug එකෙන් මොනාහරි ගන්න ඔනේ කියලා. මමත් ඉතින් මට අවුරුද්දට හම්බ වෙච්ච සල්ලි වලින් බඩු දෙක තුනක් ගත්තා. ඔහොම අරගෙන මම එලියට ඇවිත් ඇවිත් පාරෙන් එහා පැත්තේ තිබ්බ බස් හෝල්ට් එකට ගියා. එතන හිටියේ දෙන්නේක් විතරයි. මම ඉතින් එතනට ගියා.
 මම යන බස් රූට් මේ ලෝකේ තියෙන එපාම කරපු බස් රූට් සර්විස් එක. පැයකට එන්නේ බස් දෙකක් විතරයි. මතක් කරනකොට එපා වෙනවා.
ඉතින් මම හෝල්ට් එකේ ඉද්දි එතන හිටපු එක්කෙනෙක් බස් එකකට නැග්ගා. මම විතරයි ඔතන දැන් ගැණු ලමයෙක්ට හිටියේ. මම ඔහොම බලන් ඉද්දි එකපාරට පිටිපස්සෙන් හිටපු කලු කන්නාඩි දාගත්තු මිනිහෙක් එයා ලඟින් ඉඳගන්න කියලා සංඥා කලා. මම එක පාරටම ඉස්සරහ බලාගත්තා.
මම ඒ වෙලාවේ හොඳට බය වුනා. මම වටපිට බලද්දි හොල්ට් එක හරියට ගැණු කෙනෙක්ට හිටියේ මම විතරයි. ඒ වෙලාවේ මගේ ඔලුවේ වැඩ කලේ බස් එක ඉක්මනට එන්න කියලා. විනාඩියක් විතර බලන් ඉඳලා බැරිම තැන මම ආපහු එක ලඟ හෝල්ට් එකට පයින් ගියා. ඊට පස්සේ ටික වෙලාවකින් ආපු බස් එකේ ගෙදර ආවා. එත් මට තාමත් අර කලු කන්නාඩි දාගෙන හිටපු මනුස්සය මට එයා ලඟින් ඉඳගන්න කියලා සංඥා කරපු හැටි අමතක කරන්න බෑ. මටත් වෙච්ච දෙයක්...

ජනප්‍රිය කෙනා - 03 ( අවසාන කොටස)

මේ කොටස කියවන්න කලින් පලවෙනි කොටස යි දෙවෙනි කොටස යි කියෙව්වේ නැත්තන් කියවන්න

ජනප්‍රිය කෙනා - 01

ජනප්‍රිය කෙනා - 02

  

හරි කතාවට යමු...

මට හිතුනේ මොකද්ද කියලා කියන්න කලින් මම පොඩි දෙයක් කියන්න ඕනේ. ඒ තමයි මම සාමන්‍යෙන් අඳුරන්නේ නැති ජීවිතේ පලමු වතාවට දැක්ක කිසිම කෙනෙක් එක්ක කතාවට වත් හිනාවෙන්නේ වත් නෑ. විශේෂෙන් පිරිමි කට්ටිය එක්ක.

ආපහු කතාවට....

මට මොකද්ද දන්නවාද හිතුනේ. මට හිතුනේ 'ජනප්‍රිය කෙනා' ලඟට ගිහින් මම මුලින් කියපු මේකලා ගැන අහන්න. මම මේක මගේ යාලුවට කිව්වම එයාට මම ගැන පුදුමත් හිතුනා.(මම වීර කමක් කරන්නනේ යන්නේ කියලා මට ජීවිත පලමු වතාවට හිතුනා) ඔන්න මම ගියා වීරයා වගේ අර 'ජනප්‍රිය කෙනා' ඉන්න පැත්තට. හෙමින් සීරුවේ මාත් 'ජනප්‍රිය කෙනා'ගේ පිටිපස්සට ගිහින් එක පාරට ඇහුවා " ඔයා මේකලා ව දන්නවද?" කියලා. මෙන්න මෑන් එක පාරටම ගැස්සිලා වගේ මගේ දිහා පිටිපස්සේ හැරිලා බැලුවා. ඊට පස්සේ 'ජනප්‍රිය කෙනා' මට "පොඩ්ඩක් ඉන්න" කියලා එයා අතේ තිබ්බ ඔටෝග්‍රාෆ් එක පැත්තකට දාලා මට හෝල් එකේ ඉස්සරහ අයිනට මට කතා කලා. මාත් ගියා ඕන එකක් කියලා. (මේ වෙද්දි 'ජනප්‍රිය කෙනා' වටේ හිටපු ළමයි මේ වැඩේ කන්න වගේ බලන් ඉන්නවා කියාලා මට ක්ලික් උනේ පස්සේ) ඔන්න අපේ 'ජනප්‍රිය කෙනා' ' මගේන් ඇහුවා "ඔයා කොහොමද මේකලා ගැන දන්නේ?" . මම ඉතින් වීරයා වගේ කිව්වා " එයා අපේ ඉස්කොලේ පන්තියේ ඉන්නේ. මගේ යාලුවෙක්" . මෙයා එක පාරම ඇහුවා "ඔයා (අපේ ඉස්කෝලේ නම කියලා) ද යන්නේ ? " මාත් ඉතින් කිව්වා ආඩම්බරෙන් "ඔව්" කියලා.

ඊට පස්සේ උනේ මොකද්ද දන්නවද? මෙයා මගෙන් ඇහුවනේ " ඔයා පියුමිනි ව දන්නවද?"  කියලා. මාත් ඉතින් මොනා කියන්නද "ඔව් දන්නවා එයාත් අපේ පන්තියේ ඉන්නේ" කියලා කිව්වා. ඊට පස්සේ අපේ 'ජනප්‍රිය කෙනා' පැණි හිනාවක් එහෙම දාලා මගෙන් ඇහුවා "පියුමිනි මං ගැන පන්තියේදි කතාකරනවද?" කියලා. මට මෙයාට කියන්න බෑනේ මම පියුමිනි එක්ක වැඩිය කතා කරන්නේ නෑ කියලා. මම කිව්වා "මට නම් ඒ ගැන ඇහිලා නෑ . හෑබයි මේකලා නම් ඔයා ගැන කතා කරනවා" කියලා කිව්වා. (මේකලා  'ජනප්‍රිය කෙනා' ගැන කතා කරනවා කියලා මම කිව්වේ  'ජනප්‍රිය කෙනා' ගේ රිඇක්ශන් එක බලන්නයි) . මෑන් චුට්ටක් මගේ ආන්සර් එකෙන් අප්සට් ගැහුවා. මම ඉතින් තවත් මෙතන ඉන්න එක හොඳ නැති නිසා "බායි . මට පරක්කු වෙනවා" කියලා හීන් සීරුවේ මාරු උනා.

ඔයිට පස්සේ මම මගේ යාලුවා එක්ක පල්ලේහා අපේ තාත්තා එනකම් ඉද්දි වෙච්ච දේවල් කිය කිය හිනා වෙවී හිටියා .එතකොට අපේ  'ජනප්‍රිය කෙනා' ගේ වටේ ඉඳලා එයා අත්සන එහෙම ගත්ත දෙතුන් දෙනෙක් විතර මං ලඟට ඇවිත් ඇහුවා "ඔයා මොනාද ('ජනප්‍රිය කෙනා'ගේ නම කියලා) එක්ක ගොඩක් වෙලා කතාකලේ?" මට ඉතින් හිනා. මම ඉතින් කට්ටියට තිබ්බ ඉරිසියාව වැඩිවෙන්නත් එක්ක කිව්වා "එයා මගේ ඉස්කොලේ නම අහලා මාත් එක්ක වැඩිපුර කතා කලා " . (අපේ සයන්ස් පන්තියේ ඒ වෙනකොට මගේ ඉස්කොලෙන් හිටියේ මං විතරයි)  මගේ යාලුවට ඒක හොඳටම හිනා.  මට ඉතින් ඒ වෙලාවේ හිතුනේ අන්තිම 49 වත් තේරුනේ නැති මේ 'ජනප්‍රිය කෙනා'ට ගිය කල කියාල. හික් හික් :P

ප.ලි - මේ වෙච්ච දේ ඉස්කෝලේ පන්තියට ප්‍රසිද්ධියේ කීම නිසා මේකලා මාස කිහිපයක් යනතුරුම මගෙන් හා මගේ යාලුවන්ගෙන් බයිට් විය.

ප.ප.ලි- එසේ ප්‍රසිද්ධියේ කියපු කතාවෙන් 'ජනප්‍රිය කෙනා' අර පියුමිනි ගැන ඇසු දේවල් කපා හරින ලදී. මන්ද මට පියුමිනි ගේ දේවල් අදාල නොවන නිසාය. නමුත් ඒ කපා හරින ලද කොටස මගේ හොඳ මිතුරු කැළ පමනක් දන්නේය. :P

නිදහසට පෙර මතක

2009 අද වගේ දවසක අපේ රට  වසර 30ක් පුරා තිබුන ත්‍රස්තවාදයෙන් නිදහස ලැබුවේය. ඒ රණ බිමේ සටන් වැදුනු දිවි පිදූ  අපේ වීරෝධාර රණවිරුවන් හා රටේ නායකත්වය නිසාය. ඒ ලැබූ නිදහසට තුන් වසරක් සැපිරෙන අද වගේ දවසක මට මේ සටහන ලියන්න සිතුනා. ඒ 2006දී මම ලියපු දිනපොතේ සමහර සටහන් උපුටා දක්වන්නයි. මම සාමන්‍යෙන් දින පොත් පාවිච්චි නොකරට 2006දි විතරක් මම සම්පූර්නයෙන්ම දින පොතේ සටහන් තබලා තිබුනා. 2006දී රටේ සිද්ධ වෙච්ච හැම දෙයක්ම මම මෙතන සටහන් කරලා තිබ්බේ නැති උනාට ඒ සමහර සිදුවීම් මගේ එදිනෙදා ජීවිතේට බලපාපු හැටි ලියලා නම් තිබුනා.
මම හිටියේ ඔය කාලේදි ඉස්කෝලේ නවය වසරේ. මම දවස් කිහිපයක සටහන් උපුටා ගන්නම්.

2006 අප්‍රේල් 25 - මම ඉස්කෝලේ ගියා. අද හමුදා මුලස්ථානේ බෝම්බයක් පිපිරුනා.

2006 අප්‍රේල් 26 - ඉස්කෝලේ ගියා. වෙනදට වඩා ළමයි අද පන්තියේ අඩුයි. හැබැයි රටේ අද කලබල තත්වේ අඩුයි.

2006 ජූනි 28 - අද කොලඹ ඉස්කෝලේකට බෝම්බයක් ගහනවා කියලා මිතිලා උදේ කෝල් කලා. පස්සේ ගොඩක් අය කෝල් කලා අපේ ඉස්කෝලෙත් ටාගට් එකක් නිසා මාව ඉස්කෝලේ යවන්න එපා කියලා. ඒක නිසා ඉස්කෝලේ ගියේ නෑ. හැබැයි බෝම්බයක් නම් පිපුරුනේ නෑ.

2006 ජූනි 29 - ඉස්කෝලේ ගියා. ඊයේ අපේ ඉස්කොලේ ලඟින් බෝම්බයක් කියලා සැකකරන පාර්සලයක් හම්බ උනා කියලා ආරන්චියක් ආවා.

2006 අගෝස්තු 14- ඉස්කෝලේ ගියා. කොලඹ ආපහු බෝම්බයක් පිපුරුනා. ඒක නිසා අද ඉඳලා ඉස්කෝලේ නිවාඩු දුන්නා.

මේ සටහන් කිහිපයක් විතරයි. ඒත් මේ අත්දැකීම් වලට හැබෑවටම මුහුණ දුන් අයට මේ මතක කවදාවත් හිතින් අමතක නොවේවි.

ජනප්‍රිය කෙනා - 02

මේ කොටස කියවන්න කලින් පලවෙනි කොටස කියෙව්වේ නැත්තන් කියවන්න

ජනප්‍රිය කෙනා - 01

තව දෙයක්.... මේ විදිහේ බ්ලොග් එකක් ලියන පලවෙනි වතාව නිසා පොඩ්ඩක් කතාව පැහැදිලි නෑ කියලා මට කීප දෙනෙක් කීවා. කතාවේ හැඳින්වීම අපැහැදිලි නම් මට සමාවෙන්න. මේකයි කෙටියෙන් කියනවනම් : මේකලා ජනප්‍රිය කෙනාව ටීවී එකේ දැකලා තියෙනවා. ඒත් ජනප්‍රිය කෙනා මේකලාව දැකලා නෑ.පියුමිනි ජනප්‍රිය කෙනා යන සයන්ස් පන්ති ගිය නිසා පියුමිනි ජනප්‍රිය කෙනාව දන්නවා ඒ වගේම ජනප්‍රිය කෙනාත් පියුමිනිව දන්නවා. තව දෙයක් ජනප්‍රිය කෙනා පියුමිනිට කැමතියි. පියුමිනි ජනප්‍රිය කෙනාට ඒත් කැමති නෑ.  ඒක නිසා පියුමිනි  ජනප්‍රිය කෙනාගෙයි මේකලා වයි නම් එකතු කරලා බයිට් කරනවා.ඒක නිසා ජනප්‍රිය කෙනා මේකලාව නමින් දන්නවා . පියුමිනි මේකලාවයි ජනප්‍රිය කෙනාවයි එකතු කරලා බයිට් කරන්නේ මේකලා ජනප්‍රිය කෙනා ගැන කියපු මොකක් හරි දෙයක් ගැන පියුමිනි දැනගත්තට පස්සේ ඉඳන්. ඒ මොකද්ද කියල මම දන්නේ නෑ. ඒත් මොකක් හරි ජනප්‍රිය කෙනා ගැන වර්ණනාවක් වෙන්න ඇති. මේක තමයි උනේ ඒ දවස්වල 

හරි කතාවට යමු...

කොහොමහරි මමයි  ඒ දවස් වල පන්තියේ මාත් එක්කම හිටපු මගේ යාලුවයි වේලාසනින්ම ලෙක්චර් එක තිබ්බ හෝල් එකට ගිහින් වාඩි වුනා. ටික වෙලාවකින් ළමයි 30ක් 40ක් විතර හෝල් එකේ පිරුනා. ඔන්න ඊට පස්සේ සර් එයාගේ සංගීත භාණ්ඩයි ඉස්කොලේ ගෝලයෝ තුන් හතර දෙනෙකුයි එක්ක හෝල් එකට ආවා. අපිට ආයුබොවන් කියලා ඊට පස්සේ සර් පාඩමට අර ආපු කට්ටියත් එක්ක ලැස්ති වෙන අතරේ මගේ යාලුවගේ එහා පැත්තෙ හිටපු ළමයෙක් කිව්වා සර් එක්ක ආපු එක්කෙනෙක්ව එයාට දැකලා පුරුදුයි කියලා. ඔය කෙනා එච්චරම උස නැති කෙට්‍ටු පිරිමි ළමයෙක්. මාත් ඉතින් එහා පැත්තෙ හිටපු ළමයට  "ආ ඇත්තද?" කිව්වා. මමත් මගේ යාලුවත් ඕක එච්චර ඒ වෙලාවේ සීරියස් ගත්තේ නෑ.
 ඔන්න ඊට පස්සේ අපේ සර් එක්ක ආපු කට්ටියම හඳුන්වලා දුන්නා. ඔහොම ගිහින් අන්තිමට හඳුන්වලා දුන්නේ අර එහා පැත්තෙ හිටපු ළමයා කිව්ව කෙනාව. මෙන්න අපේ සර් කිව්වා "මේ ඉන්නේ  'ජනප්‍රිය කෙනා'ගේ (නම)". ඒක ඇහුව මම එක පාරට උඩ ගිහින් විසි උනා. (ඇත්තට උඩ ගිහින් විසි උනේ නෑ) මට එතකොට තමයි මතක් උනෙ 'ජනප්‍රිය කෙනා'ගේ ඉස්කොලේ තමයි අපෙ සයන්ස් සර් ත් ඉගැන්නුවෙ කියලා.

ඊට පස්සේ සර් පාඩම කරගෙන ගියා. අපේ 'ජනප්‍රිය කෙනා' ගිටාර් එක ගහලා සින්දුවක් එහෙම කිව්වා. ඔයා අතරේ මම මගෙ යාලුවට 'ජනප්‍රිය කෙනා' ගැන විස්තර ඔක්කොම කිව්වා. මගේ යාලුවටත් පුදුමයි. මොකද පියුමිනි උසයි මහතයි එක්ක බලද්දි අපේ මේ 'ජනප්‍රිය කෙනා'ගේ තරම දැක්කම හිනා යනවා. (එහෙම හිනා වෙන්න හොඳ නෑ. ආදරේට ඕවා බලපාන්නේ නෑනේ)

කොහොම හරි අපේ සර් ත් 'ජනප්‍රිය කෙනා'ගේ විස්තර කියද්දි එයාව මුරුංගා අත්තේ තියාගෙනම ගුණ වර්ණනා කලා. අර ජනප්‍රිය සුපිරි තරු වැඩසටහනත් දොස් කිවා මේ 'ජනප්‍රිය කෙනා' අන්තිම 12ට තේරුනේ නැති එකට. (අපි මොනා කරන්නද කවුරුත් එයාට SMS නොකරට)

කොහොම හරි ලෙක්චර් එක ඉවර උනා. සර් ඉක්මනට හෝල් එකෙන් එලියට ගියා. අපිත් යන්න ලෑස්ති වෙද්දි මෙන්න වැඩක්. හෝල් එකේ හිටපු ගොඩක් ගෑනු ළමයි අර 'ජනප්‍රිය කෙනා'ගේ වටේ රොක් වෙලා අත්සනයි  ෆොන් නම්බර් එකයි ගන්නවා. මමයි මගේ යාලුවටයි හිනා. මේ 'ජනප්‍රිය කෙනා' කෙනා මෙතන සුපිරි තරුව වෙලානේ. ඔය වෙලාවේ මට කවදාවත් හිතුනේ නැති දෙයක් හිතුනා. 

මට හිතුනේ මොකද්ද කියලා දැනගන්න ඊලඟ පෝස්ට් එක කියවන්න.

ප.ලි - මෙහි එන සියලු නම් ගම් මනක්කල්පිතයි

ජනප්‍රිය කෙනා - 01

මේ කතාව පලවෙනියටම ලියන්න හිතුනේ මේ බ්ලොග් එක ලියන මම කොයි වගේද කියලා පොඩ්ඩක් හරි කියවන අයට තේරුම් ගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා හිතිලයි.

කතාව පටන් ගන්න කලින් කතාවට අදාල වෙන කට්ටිය ගැන කියන්න ඕනේ.

පලවෙනි අදාල පුද්ගලයා තමයි මගේ මොන්ටිසෝරි එකටත් ගියපු ඉස්කෝලේදි පන්තියේ (මේ සිද්ධිය වුන දවස් වල) මං හිටපු තැනට ඉස්සර ඉඳගෙන හිටපු මගේ (දැන්) පරණ යාලුවෙක්. මං එයාට මේකලා කියලා කියන්නම්. 
දෙවනි කෙනා තමයි මගේ 7 වසර පන්තියේ ඉඳලා 11 වසර වෙනකම්ම හිටපු ඉස්කෝලේ පන්තියේ ළමයෙක්. එයාට මං පියුමිනි කියලා කියන්නම්. මේ පියුමිනි ගෙයි මගේ එච්චර කතාබහක් තිබුනේ නෑ 8 වසරේ අන්තිම කාලේ ඉඳලා. ඒකට හේතුව පරණ සිද්ධියක්. ඒක මෙතෙන්ට අදාල වෙන්නේ නෑ.ඒ සිද්ධියත් මං පස්සේ ලියන්නම්කෝ. :P

තුන්වෙනි කෙනා නම් මං ජීවිතේට දැක්කේ එකම පාරක් විතරයි. ඒ මේ කතාව සිද්ධිය වෙච්ච දවසේ. මේ කෙනා ඒ කාලේ ජනප්‍රිය සුපිරි තරු වැඩසටහනක අන්තිම 49 යේ හිටපු කෙනක්. මෙයා අපේ වයසේ. හැබැයි අන්තිම 12 දෙනාට නම් තේරුණේ නෑ. මේ කෙනාට මං 'ජනප්‍රිය කෙනා' කියලා කියන්නම්.

මේ 'ජනප්‍රිය කෙනා'ට මම 'ජනප්‍රිය කෙනා' කියලා කිව්වට එයා එහෙම ජනප්‍රිය නෑ. හැබැයි එයා නම් එහෙම තමයි ඒ කාලේ හිතාගෙන හිටියේ. හික් හික් :P

ඔය 'ජනප්‍රිය කෙනා' ගියේ අර මම වැඩියේ කතා නොකරන පියුමිනි ගේ සයන්ස් පන්තියට. ඉතින් මේ  'ජනප්‍රිය කෙනා' මං කියපු පියුමිනි ට ඒ දවස් වල ලයින් දාලා තියෙනවා. ඒත් මේ පියුමිනි අර 'ජනප්‍රිය කෙනා'ට කැමති නම් නෑ. (ඒකට එක හේතුවක් මං 'ජනප්‍රිය කෙනා' ව ඇත්තට දැක්කට පස්සේ තමයි හිතාගන්න පුලුවන් උනේ.) ඒත් අර මම මුලින් කියපු මේකලා මේ 'ජනප්‍රිය කෙනා'ට කැමතියි කියලා පියුමිනි ඇතුලු අපේ පන්තියේ ගොඩක් අය මේකලාට විහිළු කරනවා. ඒ විහිලු කරන්න පටන් ගත්තේ කොහොමද කියලා මං තාම දන්නේ නෑ. හැබයි අර මේකලා පියුමිනි ගියපු සයන්ස් පන්තියට නම් නෙමෙයි ගියේ. ඒ කියන්නේ ඔය 'ජනප්‍රිය කෙනා' අපේ මේකලාව දැකල තිබ්බේ නෑ. අපේ මේකලාට වගේ ඔය 'ජනප්‍රිය කෙනා'ටත් මේකලාගේ නම කියල පියුමිනි ප්‍රසිද්ධියේ බයිට් කරනවා ඒ කාලේ. ඒක නිසා 'ජනප්‍රිය කෙනා' මේකලාව දැකල තිබ්බේ නැතිවුනාට නමෙන් දන්නවා. ඒ වුනා ඔය  'ජනප්‍රිය කෙනා' අර පියුමිනිට තිබ්බ කැමැත්ත අත ඇරලනම් තිබ්බේ නෑ.

හරි කට්ටිය ගැන කිව්වා ඇති. කතාව පටන් ගන්නම්.

මේ සිද්ධිය උනේ මම O/L කරන කාලේ 11 වසරේදි අපේ සයන්ස් පන්තියේ පලමු වාරේ තිබ්බ ලෙක්චර් එකකදි. පාඩම තමයි "ධ්වනිය". අපේ සයන්ස් සර් ඔය ලෙක්චර් එක කලේ සර්ගේ ඔක්කොම පන්ති ටික එකතු කරලා. සර් කිව්වා මේ ලෙක්ච්ර් එකට සංගීත භාණ්ඩ එහෙම ගෙනල්ලා සර් ගේ ඉස්කෝලේ සින්දු කියන ලමයි එහෙම එක්ක ඇවිත් පාඩම ප්‍රැක්ටිකල් විදිහට කරනවා කිව්වේ. මේක කියවන අය හිතනවා ඇති සයන්ස් උගන්නන්න මොකටද සංගීත භාණ්ඩ. මේ පාඩම "ධ්වනිය"නේ. "ධ්වනිය"පාඩමට අපිට සංගීත භාණ්ඩ වල නාද රටා ගැනයි අවට තියෙන දේවල් වලින් හදන සංගීත භාණ්ඩ ගැනත් ඉගෙන ගන්න තිබුනා. ඒකට මේ දේවල් ඉතින් ඕන වෙනවා. අනික මේ අපෙ සයන්ස් පන්තියේ අන්තිම අවුරුද්දනේ. සර් ලමයින්ට ෆන් එකටත් එක්ක වෙන්න ඇති ඔය විදිහෙ ලෙක්චර් එකක් ලැස්ති කලේ. 

කතාවේ ඉතිරි ටික ඊලඟ පෝස්ට් එකෙන්....


ප.ලි - මෙහි එන සියලු නම් ගම් මනක්කල්පිතයි 

ඇයි මේ බ්ලොග් එක?

A/L ත් කරලා ඉවරයි. නිකන් ගෙදරට වෙලා ඉන්න බැරි කමට කරපු ග්‍රැ‍ෆික් කෝස් එකත් ඉවරයි. මීට දවස් දෙකකට කලින් කරන්න කිසිම දෙයක් නැතුව ඉද්දි මගේ පරන් ඩයරි ටිකක් හම්බ උනා. ඒ ටික කියවද්දි ඉස්සර කරපු මැටි වැඩ් මතක් උනා. ගොඩක්  බ්ලොග්  ලියන කට්ටිය ඒගොල්ලන්ට ඇත්තට වෙච්ච දේවල් , දැක්ක දේවල් ලියන හින්දා මටත් ඒ වැඩේම කරන්න හිතුනා.

ප.ලි - මේ බ්ලොග් එක ලියන්නේ මම දැනට ලියන බ්ලොග්  හිට් වෙලා නැති නිසා එහෙම  නෙමේ : P